"Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich:
Europa inwestująca w obszary wiejskie".

Operacja mająca na celu utworzenie miejsca integracji społecznej oraz promocję walorów przyrodniczych poprzez założenie Ogrodu Biblijnego, współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach poddziałania  „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" w ramach działania "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego programem w zakresie „Budowy lub przebudowy ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej, lub kulturalnej”.

Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 - 2020.

Przewidywane wyniki operacji: "Ogród Biblijny - refleksyjno-edukacyjny Zakątek Warmii".
 

Serdecznie zapraszamy do zwiedzania i kontemplacji.
Wstęp jest bezpłatny.

Koncepcja i budowa: POL-DAR Dariusz Umecki
Projekt i roślinność: OGRODNIA Anna Andrearczyk
Rok założenia: 2018

 

Czym są ogrody biblijne?

Z perspektywy religijnej ogród biblijny to miejsce spotkania człowieka z Bogiem za pośrednictwem obrazów, słów i roślin z Biblii. A jednocześnie, prezentując elementy architektury i przyrody biblijnej, ogrody przybliżają wydarzenia przedstawione na kartach Pisma Świętego i pogłębiają wiedzę historyczno-geograficzną.  

Ważną zaletą ogrodów biblijnych jest nie tylko ich charakter religijny i edukacyjny, lecz także relaksacyjny, wypoczynkowy i leczniczy (hortiterapia); to znaczy wywierają one pozytywny wpływ na zdrowie i samopoczucie odwiedzających.

Pierwsze takie miejsce powstało w 1957r. przy kościele w Kalifornii. Przykład ten naśladuje się obecnie na całym świecie. W Polsce ogrody biblijne zaczęły powstawać od roku 2006. Obecnie jest ich sześć, znajdują się w: Proszowicach, Myczkowcach, Chorzowie, Muszynie, Puławach i Lidzbarku Warmińskim.

Ogród Biblijny w Lidzbarku Warmińskim

Nasz ogród biblijny jest jedynym tego typu miejscem na Warmii i Mazurach i jedynym położonym na północ od Warszawy. 

Ogród w Lidzbarku Warmińskim, podzielony na dwie części (Stary Testament i Nowy Testament), przedstawia dwanaście scen biblijnych. Ilustrują je elementy architektury, rośliny i cytaty biblijne. Na dębowych słupach umieszczone zostały tablice z uczynkami miłosierdzia względem ciała.  11 ławek, winnice i oświetlenie ogrodu sprzyjają refleksji, medytacji, modlitwie i wypoczynkowi, zarówno w ciągu dnia, jak i wieczorem. 

W ogrodzie posadzonych jest 1000 roślin. Występujące w Piśmie Świętym posiadają tabliczkę informacyjną z ich nazwą w języku polskim i łacińskim oraz odpowiednim cytatem biblijnym.

     

Dodatkową atrakcją ogrodu jest „chińczyk biblijny” – gra dla dzieci, młodzieży i dorosłych,  o wymiarach 5 m x 9 m, umiejscowiona na kostce brukowej. Celem graczy jest przeprowadzenie swoich pionków przez wszystkie księgi Pisma Świętego z pozycji początkowej („domek”) do końcowej („niebo”). 

 

 

ARCHITEKTURA BIBLIJNA
 

         1. Raj

Raj to ogród Eden, opisany na samym początku Biblii, w Księdze Rodzaju. Był on pierwszym domem człowieka. Biblia przedstawia ten ogród jako konkretne miejsce, w którym pierwsi ludzie cieszyli się życiem wolnym od chorób i śmierci, wszystkiego mieli pod dostatkiem i ze wszystkiego mogli korzystać, z wyjątkiem „drzewa poznania dobra i zła”, którego owoców nie mogli zrywać. Jednak szatan pod postacią węża skusił Ewę do zerwania zakazanego owocu, który zjadł również jej mąż Adam. Niestety z powodu nieposłuszeństwa wobec Boga musieli opuścić tę rajską siedzibę.

Zob. Rdz 2-3

 

2.     Wieża Babel

To olbrzymia, niedokończona budowa miasta i wieży, która miała sięgnąć nieba i być dowodem potęgi i zewnętrznej jedności ludzi. Bóg sprzeciwił się tym zamiarom. Pomieszał więc budowniczym języki, dzieląc ludzi na różne narody, przez co nie dokończyli budowy i zostali rozproszeni po całej powierzchni ziem

Obecnie termin „wieża Babel” oznacza ideę lub przedsięwzięcie niemożliwe do zrealizowania i prowadzące jedynie po powstania zamętu, bądź też miejsce, gdzie spotykają się ludzie mówiący różnymi językami.

Zob. Rdz 11
 

3.     Sodoma i Gomora

Mieszkańcy miast Sodomy i Gomory byli niegodziwi i rozpustni. Bóg zamierzał te miasta zniszczyć, ale za namową Abrahama zgodził się, że daruje życie mieszkańcom, jeśli wśród nich znajdzie się przynajmniej dziesięciu sprawiedliwych. W tym celu wysłał do Sodomy dwóch aniołów, którzyzostali zaproszeni do Lota na nocleg. 
W związku z napadem na dom Lota aniołowie nakazali mu zabrać rodzinę i uciekać w góry. Otrzymali nakaz nie odwracania się za siebie. Potem Pan Bóg zniszczył oba miasta. Żona Lota odwróciła się w stronę miast i stała się słupem soli. 

Zob. Rdz 19

 

4.     Izraelici w Egipcie

Przez wiele lat Izraelici mieszkali spokojnie w Egipcie. Opiekował się nimi Józef, który był przy faraonie cenionym ministrem. Ale potem Józef umarł, a w Egipcie zaczął panować nowy faraon, który nie lubił Izraelitów i uczynił z nich niewolników. Egipcjanie zmuszali Izraelitów do najcięższych prac: budowali piramidy, miasta, spichlerze. Sami wyrabiali też cegły z gliny lub błota zmieszanego ze słomą, wypalając je na słońcu. Każdy Izraelita był zobowiązany, pod groźbą kary, do wykonania  określonej normy dziennej.

Zob. Wj 1, Wj 5

5.     Przejście przez Morze Czerwone

Po nocy paschalnej i ostatniej pladze jaka została zesłana na Egipcjan, faraon wyraził zgodę, 
aby Izraelici opuścili jego kraj. Po jakimś czasie faraon jednak spostrzegł, że utracił siłę roboczą i zabraknie mu ludzi do prac budowlanych. Postanowił wysłać za Izraelitami wojsko i siłą sprowadzić ich z powrotem.  Bóg nakazał, aby Izraelici rozbili obóz w okolicach Morza Czerwonego. Wystąpili oni przeciwko Mojżeszowi, oskarżając go o doprowadzenie do zguby. Ten jednak w cudowny sposób przeprowadził ich przez morze, którego wody w ciągu nocy się cofnęły. Izraelici przeszli przez środek morza po suchej ziemi, mając mur wód po prawej i po lewej stronie. W pogoni za nimi ruszyli Egipcjanie, jednak ich rydwany ugrzęzły, a ranem wody powróciły na swoje miejsce, zatapiając ich.

Zob. Wj 14

 

6.     Góra Synaj

Izraelici po trzech miesiącach od wyjścia z Egiptu dotarli do pustyni Synaj, gdzie naprzeciw góry rozbili swój obóz. Mojżesz udał się na rozmowę z Bogiem, który nakazał ludowi przekazać informacje, iż mają przestrzegać zawartego przymierza, aby stać się ludem świętym. Izraelici zgodzili się na to. Wtedy  Bóg przedstawił Mojżeszowi Dekalog, czyli dziesięć przykazań. Na pierwszej tablicy wskazane są przykazania dotyczące miłości do Boga, zaś na drugiej miłości człowieka względem bliźniego. Są to warunki przymierza z Bogiem, czyli życia pod Jego opieką.

Zob. Wj 19-20

 

7.     Jezioro Tyberiadzkie

Jezioro Tyberiadzkie, zwane też Galilejskim bądź Genezaret, jest największym słodkowodnym jeziorem w Izraelu, a położone jest na północy kraju w Galilei, wśród pięknych zielonych wzgórz. Jezus nad tym jeziorem powołał pierwszych uczniów: Szymona zwanego Piotrem, Andrzeja, Jakuba i Jana. Słynne kazanie na górze również było wygłoszone nad tym jeziorem. Tu właśnie  Jezus dokonywał cudów: uciszył burzę, chodził po wodzie, nakarmił głodujące tłumy.

Zob. Mt 4, 18-21

 

 

8.     Studnia Jakubowa

To przy tej studni Jezus spotkał się z Samarytanką, prosząc  kobietę o to, aby dała mu się napić. Prośba ta wydała się kobiecie dziwna, gdyż Żydzi i Samarytanie unikali siebie nawzajem. Poprzez ten dialog życie tej kobiety uległo zmianie, ponieważ Jezus pobudził w niej pragnienie samego Boga. Nazwa studni nawiązuje do przodka Żydów i Samarytan Jakuba, który miał tę studnię wykopać.

W studni znajdziemy 77 kamieni, które są symbolem wielokrotnego przebaczania. Hebrajskie wyrażenie „siedemdziesiąt siedem” oznacza nieskończoną ilość razy. 

Zob. J 4,1-42; Mt 18, 21-22

 

9.     Siedem grzechów głównych 

To tradycyjna chrześcijańska klasyfikacja podstawowych grzechów i wad człowieka, od których wywodzą się wszystkie inne grzechy. Podział ten wprowadził św. Grzegorz Wielki (papież w latach 540-604). Wzmianki o poszczególnych grzechach głównych oraz listy występków znajdziemy w Nowym Testamencie.

Zob. Mt 15,19; Mk 7, 21-22; Rz 1,29-31; 2 Kor 12,20-21; Ga 5, 19,-21; Kol 3, 5-8; 2 Tm 3,2-5; Jk 3,16; Syr 10,12-13

 

 

 

10.  Zagubiona owca

Jezus opowiedział przypowieść o zagubionej owcy w odpowiedzi na oburzenie faryzeuszów, którzy krytykowali Jego wspólne posiłki z celnikami i grzesznikami. W ówczesnych czasach pasterstwo  było popularnym zajęciem i nie bez powodu Jezus posłużył się właśnie tym obrazem. Niejednokrotnie zdarzało się, że owieczka zaplątała się w ciernie lub wpadła w szczelinę skalną. Jezus podkreśla szczególną troskę pasterza o każdą ze swych owiec z osobna. Gdy jedna zaginie, ten pozostawia całe swoje stado w bezpiecznym miejscu i rozpoczyna jej poszukiwania. Bóg troszczy się o każdego z nas i nikogo nie spisuje na straty. Cieszy się z każdego nawróconego grzesznika.

Zob. Łk 15, 1-7

 

11.  Ogród Oliwny

To miejsce koło Jerozolimy,  w którym Jezus przebywał na czuwaniu modlitewnym razem z Apostołami, w wieczór przed pojmaniem.Było to miejsce odległe i ciche. Uczniowie często spotykali się tam z Jezusem na wspólne rozmowy i modlitwy. W Ogrodzie Oliwnym Jezus przeżywał niepokój, napięcie, smutek, trwogę.  Zabrał ze sobą najbliższych uczniów, by z Nim czuwali. Oddalił się, by porozmawiać z Ojcem. Tu szatan kusił Jezusa, aby odrzucił mękę, cierpienie i śmierć. W tym także miejscu Judasz wydał Jezusa.

Zob. Łk 22, 39-53

 

12.  Droga do Nieba

„Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” (Mk 10,17).

Drabina wskazuje nam na to, co mamy czynić w codziennym życiu, aby być blisko Boga, a kiedyś spotkać się z nim w niebie.

 

"Chińczyk biblijny"

Gra dla dzieci, młodzieży i dorosłych, o wymiarach 5 m x 9 m, umiejscowiona na kostce brukowej. Celem graczy jest przeprowadzenie swoich pionków przez wszystkie księgi Pisma świętego z pozycji początkowej "domek" do końcowej "niebo".